Vrijdag 12 maart hangt er langs de kust als het ware een bruinrood gordijn en de wind wordt nog heter en droger. Langzaam zien we de bruinrode wolk op ons afkomen en voorbij trekken, het prikt een beetje op gezicht, armen en benen. Als de mist opgetrokken is, blijkt er op het dek, op de zeilen en overal op de Alexandra een lichtrode laag stof en fijn zand te zijn achter gebleven. Ook om ons heen op de golven is het stof neergedaald en we varen in een rode gloed, een echt rode Rode Zee. De havenstad Massawa in Eritrea heeft veel geleden van de oorlog met het buurland Ethiopie dat de gebieden aan de kust met toegangen tot de Rode Zee als deel van Ethiopie ziet in plaats van als zelfstandige staat met een eigen regering. Veel gebouwen zijn door geweerschoten wellicht onherstelbaar vernield.
dinsdag 16 maart 2010
Rode Zee
In de vroege ochtend van 7 maart varen we door de Straat van Bab el Mandeb, de zuidelijke toegang tot de Rode Zee. Er staat een stevige wind van 20-25 knopen (kracht 6 Beaufort) uit zuidoost en we surfen al spoedig over de steeds hoger oplopende golven. De snelheid neemt toe naarmate de wind nog wat aantrekt en het is wel een spectaculair gebeuren, hoewel we teleurgesteld zijn dat de kleur van het water gewoon blauw blijft. Onze eerste ankerplaats vinden we achter een eiland in de baai van Assab, de vroegere haven van Eritrea. De wind blijft doorblazen en er staan te veel golven om met de dinghy het nieuwe continent te verkennen. De volgende dagen blijft het met dezelfde snelheid uit dezelfde richting waaien en we maken mooie afstanden met tussenstoppen achter voor de golven redelijk beschermde kapen en riffen, maar de wind horen we dag en nacht door het want gieren. We volgen de interessante kustlijn van zuid Eritrea met donkere heuvels, bedekt met een wit laagje zand, en een warme wind uit de woestijn daarachter.
