Alexandra vertrokken uit Marmaris

Na een verblijf van 2 jaar in Yat Marina in Marmaris is Alexandra nu onderweg vanuit Turkije terug naar Nederland.
Volg de vorderingen van onze tocht op www.winlink.org, zoek de recente positie van ons schip met call-sign: PE1SAJ.

Marmaris in Turkije

Langs de Turkse zuidkust met hoge bergen zijn volop baaien om heerlijk te zwemmen of 's avonds een mooi ankerplekje te vinden. In veel gevallen tref je ook minstens een restaurantje aan zoals in Ciftlik op het Marmaris peninsula. De Turkse uitbaters zijn zeer behulpzaam met het aanpakken van de lijnen, water en electriciteit en het is gezellig en lekker om 's avonds in het familierestaurant een gerecht van de menukaart te kiezen. Hier ontmoeten we de eerste Nederlandse zeilers die hun basis in Turkije hebben en we horen al snel dat de Marmaris Yacht Marina een ideale jachthaven annex werf is met alle faciliteiten voor zowel boot als bemanning.

9 Juni meren we af tussen een keur aan met name Duitse, Engelse, Franse en Nederlandse jachten en na een eerste orientatie van de marina en de omgeving w.o. de stad Marmaris zelf, bereiden we ons voor op ons vertrek op 29 juni naar Nederland. De boot blijft (voorlopig) achter in Turkije en we sluiten een periode af van 12 jaar leven, werken en zeilen aan boord 'Alexandra'.

Diaserie Marmaris

Kaş in Turkije

De oversteek van Cyprus naar Turkije doen we in 36 uur (2 dagen en 1 nacht) en we zien al van ver de hoge bergen die de zuidkust van Turkije vormen. In Kaş treffen we opnieuw een bijzonder aardige vissershaven waar met smart gewacht wordt op het afbouwen van een nieuwe marina aan de andere kant van het stadje. Het is een komen en gaan van 'gület's', fraaie houten zeil/motorboten waarmee je langs de kust van Turkije een tocht van een aantal dagen kunt maken. Er is momenteel eigenlijk nauwelijks plek voor 'gewone' jachten om af te meren en het stadje te bezoeken. Maar we hebben geluk en de havenmeester helpt ons met het afmeren van 'Alexandra' waarbij we ons anker in het midden van de haven moeten laten vallen en dan achteruit met de 'kont' naar de kade varen om daar de achterlijnen vast te zetten. We kunnen onze aluminium loopplank weer tevoorschijn halen en dan is het vrij eenvoudig aan de kant komen.

Kaş is een leuk plaatsje met pleinen, gezellige straatjes en heel veel winkeltjes en restaurantjes. 's Avonds her en der live muziek en we komen dan ook snel in Turkse sferen. Vlak bij de stad is een oud amphitheater dat er zeer goed uitziet en we boffen dat er juist dat weekend een musical wordt opgevoerd. Helaas in het Turks zodat we het verhaal niet geheel kunnen volgen, maar met leuke liedjes en mooie kostuums, en je kijkt over het toneel heen naar de zee en de sterren die steeds helderder gaan schijnen. Mooie ervaring.

Diaserie Kaş

Cyprus

De eerste stop in de Middellandse Zee is het stadje Pafos op het eiland Cyprus. We passen nog precies in de kleine vissershaven en worden verrast door de vele toeristen die hier dagelijks een kijkje bij de boten komen nemen. Het is ook niet heel vervelend om op een terras neer te strijken en te genieten van het kleurige uitzicht. En voor wie een souvenir mee naar huis wil nemen, is er een ruime keus aan winkeltjes. Ook ontdekken we veel historie in Pafos: het fort in de haven zelf en de archeologische vindplaats van een aantal huizen van rijke Cyprioten van zo'n 2000 jaar geleden. Met name de vloeren zijn bewaard gebleven en tonen kleurrijke mozaieken van zowel fantasie patronen als met afbeeldingen uit de Griekse mythologie.

Diaserie Cyprus

Suez kanaal

De laatste mijlen voor het kanaal varen we langs de indrukwekkende bergketen van het Sinai peninsula. Voor de kust veel olieplatforms en boortorens met de nodige activiteit van motor- en sleepboten. In Suez varen we naar de ankerplaats voor jachten om de papieren voor doorvaart van het Kanaal in orde te maken (en te betalen). We krijgen een 'pilot', een gids aan boord en de eerste helft van het Suez kanaal valt ons wat tegen: we varen langs opgeworpen zandduinen waar om de zoveel km pontonbruggen klaarliggen om in geval van oorlog(sdreiging) mannen en materieel doorgang over het Kanaal te geven. Aan het eind van de eerste dag bereiken we Ismailia, een verplichte stop voor jachten. Het blijkt een aardige plaats te zijn en we blijven hier een aantal dagen o.a. om een bezoek aan Cairo en de pyramides van Giza te brengen.

Het tweede deel van de tocht biedt meer afwisseling op de kant. We begrijpen van de 'pilot' dat er totaal zeven controleposten langs het Kanaal staan waar de pilots zich moeten melden. En we zien opnieuw volop uitkijktorens van het leger. Maar ook af en toe een plaatsje en diverse ponten om passagiers het Kanaal over te zetten. Indrukwekkend blijven de grote containerschepen en tankers die ons tegemoet komen danwel ons oplopen. Het Suez kanaal is echter te smal om grote schepen elkaar te laten passeren, dus er is een strak vaarschema voor de grote vaart in convooien. Op een van de meren onderweg of via een parallel kanaal passeren de convooien van noord en zuid elkaar.

Port Said aan het eind van het Kanaal is een grote en drukke havenstad waar veel schepen liggen afgemeerd en ponten en ferries door de haven scheuren. Eenmaal uit de drukte en de vaarroutes liggen de Rode Zee en Egypte achter ons en zien we voor het eerst de zon ondergaan in de Middellandse Zee.

Diaserie Suez

Cairo en de piramides van Giza

De boot laten we achter in de marina van Ismailia, halverwege het Suez kanaal, en het is stralend weer als we de piramides van Giza, een voorstad van Cairo, zien. Het zijn indrukwekkende bouwwerken die er al zo'n 4000 jaar staan en als graf en herdenkingsmonument dienen voor de diverse farao's. Nog altijd melden zich dagelijks duizenden toeristen uit alle landen van de wereld. Groots en geheimzinnig is de sphinx, een meer dan levensgroot standbeeld van een mannelijk hoofd (of is het vrouwelijk?) op een leeuwenlichaam. Vermoed wordt dat het het hoofd van de toen regerende farao is en het lichaam van de leeuw symboliseert zijn buitenmenselijke krachten. Maar intrigerend is de sphinx nog steeds.

Het Egyptisch museum in Cairo werd in 1835 opgericht om het leegroven van de archeologische vindplaatsen te voorkomen en orde aan te brengen in de waardevolle vondsten en deze aan het publiek tentoon te stellen. Er is dus veel te zien en je wandelt tussen mummie's, sieraden, sarcofagen, eetkommen en ander snuisterijen die voornamelijk in de piramides en andere graven in Egypte gevonden zijn. Alles is redelijk naar tijdvak gerangschikt in de verschillende kamers van het museum. Hoogtepunt zijn nog steeds de rijkdommen uit het graf van Toetanchamon waaronder zijn puur gouden dodenmasker (de toet van Toet). Binnen mogen we geen foto's maken, maar het museum is aan de buitenkant gelukkig ook fotogeniek.

Diaserie Cairo

Luxor aan de Nijl

Vanuit Port Ghalib maken we een busreis naar Luxor aan de Nijl, het vroegere Thebe waar de rijke farao's voor lange tijd hun hof hebben gehouden en grootse en kostbare tempels hebben laten bouwen. Aan de oostzijde van de Nijl vinden we het Karnak tempel complex met heiligdommen, kapellen, pilaren en obelisken gewijd aan de goden van Thebe, tevens ter ere en meerdere glorie van de farao's. De Luxor tempel ligt midden in de moderne stad zelf, een sierlijk monument met indrukwekkende standbeelden en reliefs op de muren. 's Avonds gaan we terug naar de Karnak tempels voor een klank en beeld show waar we worden ingewijd in de geschiedenis van Thebe en de festiviteiten in de tempels: fraai aangelichte pilaren en dia's op de muren.

De Nijl speelt nog altijd een belangrijke rol in Luxor en Egypte als transport ader, bevloeiing van te bebouwen land en de tours met toeristen natuurlijk. De cruise schepen liggen drie dubbeldik langs de kades en ook de kleine zeilbootjes met spriettuig wachten dagelijks op passagiers. Speelt zich op de oostoever het leven in al haar facetten af, ook voor een prettig verloop van het leven na de dood werden door de farao's uitgebreide voorbereidingen getroffen, en wel op de westoever van de Nijl, daar waar de zon ondergaat en een nieuw leven te wachten staat. In het destijds onbewoonde land werden in de valleien van de zandheuvels gangen gegraven met zijgangen en -kamers waarin voorraad en rijkdom voor het leven na de dood werden geplaatst. De muren en plafonds werden met schitterende taferelen uitgehakt en beschilderd evenals de kamer met tombe voor de kist aan het eind van de gangen. Veel graven zijn inmiddels 'gevonden', uitgegraven en gerestaureerd zodat we daar ook nu nog een beeld van kunnen krijgen in de 'Valley of the Kings', het Dal van de Koningen.

Aan de voet van indrukwekkende ruwe kalkstenen kliffen die 300 m uit de woestijn omhoog klimmen ligt de herdenkingstempel van koningin Hatsheput (ca. 1470 BC). De tempel kleurt prachtig tegen de 'gouden' achtergrond van de klif waarvan de tempel ook gedeeltelijk gemaakt is. Vanaf hier is er een mooi uitzicht over het dal van de Nijl, de enige 5% van het land van Egypte dat geschikt is om te bebouwen. Daar vinden we een groene natuur en niet de dorre en droge woestijn zoals overal elders. Van de papyrusplant die eveneens langs de Nijl groeit, wordt nog altijd een ruw soort papier gemaakt, vervolgens veelal bedrukt met klassieke afbeeldingen. En albast is een natuursteen waarvan door handwerkslieden mooie vazen en schalen worden gemaakt.

Diaserie Luxor